BONIFACIUS

I.

BONIFACIUS

Africae Comes, Augustino amicissimus, cum vitam monasticam amplexurus esser, ab hoc absterritus est, rebus iam in bello praeclare gestis inclitus. Mox ductâ uxore Arianâ, aliquid humani passus, epist. 70. Augustini elicuit, et ab illo excommunicatus, veniam petiit ac impetravit. Post quae turbatum accusatus, animose se defendit, Genserici ope imploratâ, sed pace cum Valentiniano initâ, a Wandalis pulus est. Sensit etiam Aetium infestum, a quo vulnere acceptô, tribus post mensibus obiit. A. C. 432. Prosper. in Chron. Procop. de Bell. Vandal. l. 1. P. Diaconus, l. 14. Et quidem Vir bellicis artibus praeclarus, Prospero Aquit, γενναιότατος Olympiodoro dicitur. Nummus eius triumphum exhibens, memoratur Car. du Fresne, inter numismata non contemnendae raritatis, Est autem is Placidii Valentiniani aereus medallio, in cuius antica facie idem conspicitur Augustus, cum diademate lapillis ac margaritis contexto, incisusque ad vultus latus ramus palmeus. Aversa autem Bonifacium triumphantis specie exhibet: quadrigae enim insidet ille, militari habitu, ςτέφανόν τε δάφνης ἀναδησάμενος καὶ κλάδων κρατῶν, non in dextra, ut trium phantem Zonaras describir Tom. 2. p. 31. Sed in sinistra; quâ praeterea, ut est apud Val. Maximum l. 4. c. 4. num. 5. triumphalis currus habenas retinet: dextrâ vero una cum corona laurea flagellum tenet. Currus ipse, quô vehitur et quem 4. trahunt equi, iunta illud Nasonis de Arte. Am. l. 1. v. 214.

Quatuor in niveis aureus ibis equis.

ἐς πύργου περιφεροῦς τρόπον, instar turris rotundae, confectus cernitur, uti triumphantium currum repraesentat idem Zonaras. In inferiori nummi parte, quatuor describuntur Monogrammata, quorum tum primum in nummis, ut videtur, usus invaluit. Similem nummum, sed aureum, descripsit Octavius Strada, in hoc ab aerco praefato diversum, quod in aureo Bonifacil caput radiis

cinctum appareat, currusque non ab equis, sed a cervis, trahatur: quomodo Heliogabalum processisse in publicum, scribit Lamprid. c. 28. et in Aureliani Aug. triumpho currum exstitisse quatuor cervis iunctum, qui fuisse dicebatur Regis Gotthorum, Vopiscus, c. 33. Nisi, quod cornua esse existimavit Strada, palmae fuermt cquorum capitibus affixae, ut in aliis conspiciuntur, macime Netonis, qui Euthymium praefert in aversa facie, et in illo Honorii, qui PANNONI NIKA inscriptum praefert. Severus Ep. ad Salvium, Scimus enim, palmigeros, biiuges, ubi e Circo recesserint, quietissime stabulari. Illos non iugis formido, non ambiguae palmae sollicitam, sed demum pacatis adfixi praesepibus, timere iam nesciunt hortatorem etc. Cervos autem eiusmodi πλατυκέρωτας, palmatos Capitolin. in Gordianis tribus c. 3. vocat. Sed nec monogrammata omnino eadem sunt, quae in aereo; forsan, quod ob nummi exiguitatem illa haud satis expressit Monetarius; vel minus percepit Strada. Vide plura hane in rem, de rebus inprimis ab illustri hoc viro gestis, Carolum du Fresne, ubi hunc nummum explicat, Dissertat. de inferioris ανἱ Numismatibus.

II.

BONIFACIUS

Anglus, religionem Christianam in Germania propagavit, operâ eius et Caroli Martelli labore ad Centum Milia ex trans-Rhenanis gentibus conversis. A. C. 739. Condidit Monaster. Fuldense, A. C. 784.

III.

BONIFACIUS

Corsicae Comes, Uticam inter et Carthaginem factâ caede, dum praedâ onustus rediit, Saraceni Siciliam relinquentes, quam occupaverant, in patriam suam reversi sunt. Aemil. l. 3. Item Montisferrati Dux, qui cum Baldwino Sabaudiae Comite, et Venetis Iadaram recepit, Alexium Isaci filium una cum patre regno restituit Constantinopolitano, quô necatô a Murtillo Constantinopolim cepit, et communi consensu in Imperatorem Graecorum Flandrensem elegit Comitem, qui se subiecit Ecclesiae Romanae. Blondus et Platina.

IV.

BONIFACIUS

Hetruriae Dux, pater Mathildis, quae testamentô ditiones suas Sedi Romanae legavit: unde Patrimonium Petri. A. C. 1115. Fuit filius Theobaldi, ex eadem prosapia, cum AZONE Atestino, vide ibi, oriundi: Habueruntque Pater ac filius titulum, Regii Lepidi, Parmae, Lucae, Ferrariae et Mantuae Marchlonum. Phil. Iac. Spenerus Sylloge Gen. Hist. in Fam. Guelfica.

V.

BONIFACIUS

Praesul Carthaginensis, Zenone imperante, Confessor. Item Praesul Ferentinas, itidem Confessor.

VI.

BONIFACIUS

ad Concilium Chalcedonense, Româ milsus. Item Russorum Euangelista, Ottonis III. Imperatoris cognatus, martyrium ibi subirt, A. C. 1008.

VII.

BONIFACIUS

prius Winfridus, Britannus, Praesul Moguntinus, apud Frisios et ipse martyr, quod iussu Stephani II. Pontificis Pipinum Caroli patrem oleô sacrô perunxerit. A. C. 754. Ei scripra quaedam artribuuntur. Voss. Hist. Lat. l. 2. c. 29.